26 Temmuz: Büyük zaferin ilk adımı

-Öyle yenilgiler vardır ki tarihte, kolay kazanılmış zaferlerden daha büyüktür-

26 Temmuz, Küba halkı için tarihi bir öneme sahip. Her yıl “Ulusal İsyan Günü” olarak kutlanıyor. 1 Ocak 1959’da Küba Devrimi’ni gerçekleştirecek önderlik olan 26 Temmuz Hareketi, adını Moncada ve Carlos Manuel de Céspedes Kışlaları’na yapılan baskınların tarihi olan 26 Temmuz 1953’ten alır.

Küba, İspanyol sömürgeciliği sonrası cumhuriyetin ilan edildiği 1902 yılından Devrimin gerçekleşeceği 1959 yılına kadar Amerikan kuklası hükümetler tarafından yönetildi. Bu  hükümetler,  Küba halkının emeğini ABD ve işbirlikçi tekellere peşkeş çekti. 1902’den 1 0cak 1959 devrimin gerçekleştirileceği güne kadar,  gerek seçimler gerekse darbeler yoluyla 21 devlet başkanı gördü Küba halkı.

Her türlü demokrasi vaadine karşın ABD işbirlikçisi egemenlerin çıkarlarına hizmet eden yeni-sömürge düzenin çarkları her defasında burjuva partileri iktidara taşıyordu. 1952 yılında ABD destekli Batista’nın darbesi sonrası Fidel, “Movimiento” (Hareket) adlı bir yer altı örgütü kurdu. Küba’da, ABD destekli askeri rejimi “zor” yoluyla alaşağı etmenin dışında çarelerinin kalmadığı düşününen Fidel ve yoldaşları ülkenin en doğusunda bulunan ve ülkenin en büyük askeri üslerinden olan Moncada ve Carlos Manuel de Céspedes Kışlalarına baskın düzenlemeye karar verdiler. Amaçları buradan batıya doğru yayılan bir silahlı mücadelenin ilk adımını atmaktı.  Fidel ve yoldaşlarını 26 Temmuz 1953’te Küba’nın en büyük askeri kışlası olan Moncada Kışlası’na baskınla başlayacak mücadeleye yönlendiren işte bu koşullar oldu.

26 Temmuz 1953: Moncada Kışlası Baskını

Harekât günü eyleme geçilmeden önce Fidel, kısa bir konuşma yaptı: “Yoldaşlar! Birkaç saat içerisinde kazanacak ya da yenileceksiniz, fakat her ne olursa olsun, bu harekât zafere ulaşacak. Yarın kazanırsak, José Martí’nin rüyası daha çabuk gerçek olur. Tersi gerçekleşirse, eylem, bizim bayrağımızı ve yürüyüşümüzü ileri taşımak için Küba halkına örnek olur. Yüz yaşındaki Havari’nin genç adamları! Oriente’de Ya Özgürlük Ya Ölüm diyerek ilk çığlığı atıyoruz.”

26 Temmuz 1953 günü 135 kadın ve erkek sabah saat 5.15’de Ada’nın 2. büyük askeri garnizonu olan Moncada Kışlası’na baskın yapmak  üzere harekete geçti. Hedef cephaneliği ele geçirerek silah sağlamak ve aynı zamanda cephaneliği ordunun kullanımına kapatmaktı. Diğer grup ise radyoyu ele geçirerek halkı ayaklanmaya çağıracaktı. Plan en ufak ayrıntısına kadar iyi tasarlanmıştı, ancak Santiago Karnavalı’nın kalabalığı planlarını gerçekleştirmelerini engelledi. Baskın planlandığı gibi gerçekleştirilemedi. Çatışmada ölenlerin sayısı fazla değildi ancak isyancıların büyük bir bölümü daha sonra işkenceyle öldürüldüler. Dağlara .çekilmeyi başarabilen Fidel ve beraberindeki 18 kişi ise 1 hafta sonra yakalandı. Yakalananlar hızla yargılanarak 5 ila 15 yıl arasında hapis cezalarına çarptırıldılar. 16 Ekim günü mahkemeye çıkarılan Fidel, “Tarih beni haklı çıkaracaktır” başlıklı meşhur savunmasını yaptı.

Fidel bu yargılanma sonrasında 15 yıl hapse mahkûm oldu ancak 3 yıl hapis yattıktan sonra çıkarılan genel af sonucu 5 Mayıs 1955’te tahliye oldu. 26 Temmuz’da kışlaya yapılan silahlı baskın yenilgiyle sonuçlanmış olsada Küba’da devrime giden yolun ilk adımı olmuştu. Fidel, tahliye olduktan sonra baskını gerçekleştiren grup olan Moviemento’nun 26 Temmuz Hareketi adını alması kararlaştırıldı. 26 Temmuz Hareketi bütün ülkede devrime kadar sürecek olan gerilla savaşının, yer altı faaliyetlerinin, işçi grevlerinin ve halk hareketlerinin örgütleyicisi oldu.

25 Kasım 1956 tarihinde aralarında Fidel, Raúl, Che, Almeida ve Camilo’nun bulunduğu seksen iki kişilik grup,Granma teknesiyle Oreinte Bölgesinde Las Coloradas’a çıktılar. Meksika’dan Küba’ya ayak basan 26 Temmuz Hareketi, iki yıl süren gerilla mücadelesinin ardından diktatör Batista’nın ordusunu yenilgiye uğratarak 1 Ocak 1959 günü Küba’da devrimi gerçekleştirdi. 26 Temmuz baskını böylelikle bir yenilgi değil, büyük bir zafer olarak tarihe geçti.

Yaşasın Küba Devrimi!

Ya Özgür Vatan, Ya Ölüm!